Hij was niet de vader
Op het moment dat John de klinische zwart-wit afdruk met de DNA-testresultaten zag, leek zijn hele universum in te storten, uiteenvallend als een zorgvuldig geconstrueerd kaartenhuis dat plotseling werd omvergeworpen door een onvoorzichtige hand. Met een onomkeerbaarheid die geen tegenspraak duldde, toonde de genetische data onweerlegbaar aan dat hij niet de biologische vader was van de drie kinderen die hij had liefgehad, verzorgd en geloofd dat ze zijn eigen vlees en bloed waren. Als bevroren in een tableau van verraad, bleef Sandra hardnekkig elke schuld ontkennen of zelfs de mogelijkheid van een buitenechtelijke affaire erkennen, waardoor John verstrikt raakte in een verwoestende emotionele impasse.
Hoewel hij diep, hopeloos verliefd op haar was, was er een sluipende onderstroom van twijfel die hij niet kon negeren. Hij realiseerde zich dat hij niet met goed geweten kon doorgaan met het opbouwen van een leven, een thuis en misschien zelfs een gezin met iemand wiens waarachtigheid nu gehuld was in onzekerheid, een schaduw werpend over hun gezamenlijke toekomst. De gedachte dat de vrouw die hij liefhad iets verborg, was ondraaglijk.