Ze leken gelukkig
De drieling die ze uiteindelijk lokaliseerden, leek griezelig veel op zowel Sandra als John, waardoor ze een beeld kregen van hoe hun leven er in een parallelle dimensie uit had kunnen zien. Deze tot nu toe onbekende kinderen leken levens te leiden van gelukzalige onwetendheid, volledig onbewust van het turbulente geheim dat boven hen hing als een zich verzamelende storm.
Op de drempel van deze enorme beslissing, ontvouwden zich twee verschillende paden voor hen. Eén pad hield in dat ze de harmonieuze levens van hun kinderen zouden verstoren door de onthullende waarheid te openbaren, terwijl het andere pad inhield dat ze hun kinderen in zalige, zij het potentieel fragiele, onwetendheid lieten leven. Deze keuze stelde hen voor een diep moreel dilemma, waarbij ze moesten afwegen wat het beste was voor hun kinderen en voor henzelf.