Going to the shed
De volgende dag wierp de zon haar gouden licht over de ontbijttafel, de tastbare spanning tussen Abby en haar vader benadrukkend. Hun interacties waren beladen met een onderstroom van ongemak. Hoewel deze stille dans voor Abby duidelijk was, bleef haar moeder zalig onwetend, onbewust van het raadsel dat zich ontvouwde.
Hoewel ze diep in de afgrond van slaap was verzonken gedurende de nacht, achtervolgden de angstaanjagende geluiden die ze vanuit het schuurtje had gehoord haar. Die griezelige geluiden speelden in een martelende lus in haar hoofd, werpend een donkere schaduw over elk wakend moment van haar dag.