He wasn’t there
Toen de deur naar de slaapkamer van haar ouders piepte, werd Abby geconfronteerd met een onverwacht gezicht: de eenzame gestalte van haar moeder onder de dekens. Concluderend dat haar vader in slaap was gevallen voor de televisie, daalde ze geruisloos de trap af, elke stap beladen met verwachting.
Het zwakke schijnsel en zachte gemurmel van het televisiescherm waren geruststellend, aangezien ze eventuele geluiden die ze onbedoeld maakte maskeerden. Dit was fortuinlijk omdat Abby zichzelf op een bijzonder krakende vloerplank vond stappen die luid echoënden in de stilte.