Going to the shed
Ze stond voorzichtig op, elk vezel van haar wezen afgestemd op de allesomvattende stilte. Abby herinnerde zich dat haar moeder plannen had genoemd voor een diner met een vriendin, waardoor alleen zij en haar vader thuis waren. Maar met de stilte als haar enige gezelschap, kon Abby het onrustige gevoel niet van zich afschudden dat ze volledig alleen was.
De situatie voelde steeds meer uit balans. Op de tedere leeftijd van twaalf jaar was Abby altijd expliciet verteld dat ze nog niet volwassen genoeg was om alleen gelaten te worden. Toch zat ze hier, in een onheilspellend stil huis, zonder een ziel in zicht die over haar waakte.