Zijn eigen plek vinden
Toch vond Moehringer een manier om zijn zorgen te overwinnen. Drie dingen leken hem overtuigd te hebben om mee te doen. Het eerste was dat dit geen haastklus zou zijn: ze zouden de tijd nemen om het verhaal te bouwen dat ze wilden vertellen. Het tweede was simpel: “Ik mocht de kerel gewoon”, zei Moehringer.
Hij voegde toe, “Ik vond zijn verhaal, zoals hij het in grote lijnen schetste, herkenbaar en woedend makend.” Maar de derde factor was ongetwijfeld de sterkste reden om door te gaan, waarmee een persoonlijke connectie en een oprechte interesse in Harry’s verhaal werd getoond.