Verenigd in verdriet
“Ik denk dat ik egoïstisch het idee verwelkomde om met iemand, een expert, te kunnen praten over dat eindeloze gevoel van willen bellen met je moeder”, zei Moehringer. Met dat besluit begon Moehringer aan het werk.
“De manier waarop hij werd behandeld, zowel door vreemden als door naasten, was grotesk”, legde de schrijver uit. En voor de rest van dat jaar leek alles goed te gaan, met focus en toewijding om de gebeurtenissen en emoties uit Harry’s leven aan het licht te brengen.