Gesloten adoptie
Het adoptiebureau waar Melanie zich tot wendde, speelde een cruciale rol in haar leven en dat van haar zoon. Ze waren in staat een gezin te vinden dat voldeed aan alle verwachtingen die Melanie had voor een liefdevol thuis voor haar kind. Deze adoptie zorgde ervoor dat Melanie met een gerust hart verder kon, wetende dat haar zoon zou opgroeien in een omgeving waar hij alle liefde en zorg zou krijgen die hij nodig had. Ondanks dat het moeilijk was om afscheid te nemen, gaf de gedachte dat haar zoon in goede handen was Melanie een gevoel van vrede.
De adoptie van haar zoon was een gesloten adoptie, wat betekende dat Melanie geen contact zou hebben met haar zoon of zijn nieuwe familie. Het enige wat ze van hem had, was een foto uit de ziekenhuiskamer, een dierbare herinnering aan een kort moment samen. Deze foto werd een symbolisch aandenken, een stille getuige van de liefde die ze voor hem voelde en de opoffering die ze had gemaakt.