De beslissing van de rechtbank
Tindells vermoeden bleek correct te zijn. Uit verder onderzoek bleek dat Fairchild, net als Keegan, een chimera was. Dit betekende dat zij ook, in zekere zin, haar eigen tweeling was. Deze ontdekking was cruciaal voor haar zaak en leidde uiteindelijk tot de erkenning door de rechtbank dat Fairchild inderdaad de biologische moeder van haar kinderen was.
Uiteindelijk accepteerde de rechtbank het bewijs dat aantoonde dat Fairchild inderdaad de biologische moeder van haar kinderen was. De zaak tegen haar werd verworpen, waardoor een einde kwam aan een angstaanjagende periode in haar leven. De erkenning van haar moederschap was een enorme opluchting voor Fairchild, maar de ervaring had haar bijna haar kinderen gekost, een realiteit die haar diep raakte.