Agness was nerveus
Vanaf het moment dat Agness het politiebureau binnenliep, voelde ze zich zeer ongemakkelijk. De blikken van de agenten volgden haar elke beweging en ze voelde zich beoordeeld en niet serieus genomen. Ze wist dat haar verzoek ongebruikelijk was, maar de behoefte aan hulp voor haar zoon overschaduwde haar angst. Ondanks het gefluister en de starende blikken, zette ze door, vastbesloten om hulp te zoeken.
Vanaf het moment dat Agness het politiebureau binnenliep, voelde ze zich ongemakkelijk en bekeken. De agenten staarden haar aan en praatten achter haar rug om, wat haar enorm nerveus maakte. Ze kon hun blikken en het gefluister voelen, en dit maakte haar bezoek aan het politiebureau nog moeilijker dan het al was. Ze voelde zich geïntimideerd en onzeker in deze omgeving, wat haar zaak geen goed deed.