Ze zag plotseling iets
Ongeveer vijf minuten in haar doelbewuste wandeling langs hetzelfde pad dat mevrouw Dalton naar verluidt had genomen, merkte Agente Paula Hawkins iets opvallend ongewoons op wat haar aandacht onweerstaanbaar trok. Enige afstand voor haar, gezeten op een bank met uitzicht op de oceaan, bevond zich wat leek op een lap stof met een duidelijk patroon – een patroon dat huiveringwekkend deed denken aan de jurk die mevrouw Dalton droeg op de beveiligingsbeelden. Het zicht stuurde een elektrische schok door Paula’s aderen en vergrootte haar gevoel van urgentie.
De urgentie van het moment aanvoelend, veranderde wat begon als een voorzichtige draf door het pad al snel in een volledige, adrenaline-aangedreven sprint naar een eenzame bank die haar opviel. Haar hart bonkte in haar borstkas met een mix van angst en vurige anticipatie, kloppend in het ritme van haar versnellende stappen.