Wachten op de dokter
Lila’s hartslag versnelde terwijl ze wachtte op de terugkeer van de technicus, elke kloppende hartslag weerspiegelde haar toenemende bezorgdheid. Ze zat op het puntje van haar stoel, in gedachten verzonken over de mogelijke resultaten van het onderzoek. De gedachte dat er iets ernstig mis kon zijn, dat zelfs de betrokkenheid van een arts nodig was, woog zwaar op haar. Ze probeerde haar nervositeit onder controle te houden, maar haar onrust was bijna tastbaar in de kamer terwijl ze wachtte op antwoorden.
Met elke minuut die verstreek, nam haar angst toe en voelde ze hoe een sluipend gevoel van onbehagen haar omhulde. Ze probeerde tevergeefs haar gedachten af te leiden van de zorgen die haar plaagden. Haar ogen dwaalden door de kamer, zoekend naar iets dat haar aandacht kon vasthouden en haar kon afleiden van haar groeiende angst. De muren van de kamer leken op haar af te komen, en de stilte werd steeds meer beklemmend, terwijl ze wachtte op nieuws dat haar leven zou kunnen veranderen.