“Dodelijke, verschrikkelijke stilte”
Met trilling in haar stem deelde Eva verder haar gruwelijke herinneringen. “Het hele panorama blijft levendig in mijn geest: de kleuren, de kakofonische geluiden, en vooral die doordringende kreten.
De plotselinge stilte daarna was nog erger, alsof iedereen in een oogwenk verdwenen was. Alleen de uitgestrektheid van de nachtelijke hemel bleef over, bezaaid met sterren,” beschreef ze.