Oscars hart bonst
De kamer leek kouder te worden, het gewicht van de verwachting drukte op Oscars borst, waardoor elke hartslag een nadrukkelijke trommelroffel in zijn oren was. Met elke uitgerekt pauze, resoneerden Alex’ woorden, een onheilspellende symfonie vormend die speelde op Oscars diepste angsten. Gedachten aan Henry, zijn dierbare zoon, verzwolgen hem: was er iets gebeurd? Een wervelwind van emoties overspoelde Oscar – angst, bezorgdheid, hoop en wanhoop streden allemaal om dominantie.
De stilte tussen hen werd een ondraaglijke kloof van spanning, tijd rekend tot zijn limiet. Gevangen in deze emotionele wervelwind, voelde Oscar zich alsof hij op de rand balanceerde, met de zwaartekracht van Alex’s aanstaande onthulling die dreigde hem omver te werpen.