Oscars grootste angst wordt werkelijkheid
Toen Oscar de kamer binnenkwam, werd hij direct overspoeld door een golf van pijn. Het aanzicht van Henry, ooit een toonbeeld van jeugdige energie, nu zo verminderd en vastgeketend aan een web van machines, was een klap die hij niet had verwacht. Elk piepje en gezoem van de apparatuur was een wrede getuigenis van de precaire draad waarop zijn zoons leven hing.
De levendige herinneringen aan zijn jongen botsten gewelddadig met deze hartverscheurende realiteit, de wrede onvoorspelbaarheid van het bestaan benadrukkend. Oscar voelde alsof de muren van de kamer om hem heen krompen, hun koude, onverschillige oppervlakken hem vangend in de diepten van een wakkere nachtmerrie. Het gewicht van dit alles drukte op hem, dreigend zijn vastberadenheid te verbrijzelen.