Het moest haar zijn
John wist nu zeker dat dit het meisje moest zijn waar Caroline steeds over sprak. En dit was waarschijnlijk hetzelfde meisje dat hij tijdens de pauze had gezien, dat zijn dochter op de schommel duwde. Zijn hart klopte in zijn borst toen hij besefte dat hij daadwerkelijk iets op het spoor was, en dat zijn dochter hem niet had voorgelogen. Hij voelde een mix van opwinding en angst, van hoop en vrees. Elk deel van hem trilde met een nieuw ontdekte energie, een gretigheid om de waarheid te onthullen.
Hij wist dat elk moment telde, dat elke stap die hij zette hem dichter bij het antwoord kon brengen. Hij begreep de diepte van wat hij had ontdekt, de enorme betekenis die het had voor hem en Caroline. Hij kon niet wijken, hij moest dit uitzoeken, hij moest weten wie dit meisje echt was. Hij vocht tegen de tijd, tegen de onzekerheid, wanhopig op zoek naar duidelijkheid.