Vastklampen aan het leven
Dichter bij de stralende lichtbron en het raadselachtige object dat op het wateroppervlak dreef, naderend, maakte de aanvankelijke terughoudendheid van de kapitein plaats voor een sprankje hoop – een baken te midden van de diepe duisternis van de open zee. Naarmate het schip dichterbij kwam, begon de verleidelijke mogelijkheid dat een levensreddende missie zich voor hun ogen ontvouwde vorm te krijgen, en wierp een straal van optimisme op het zich ontvouwende drama.
Van een afstand leek de situatie ernstig, waardoor de vrees ontstond dat ze te laat zouden zijn om hulp te verlenen. Toch, toen de overlevenden aan boord van het reddingsvlot tekenen van leven vertoonden, herleefde een sprankje optimisme. De passagiers en bemanning keken toe met ingehouden adem terwijl de figuren op het reddingsvlot roerden, hun veerkracht zelfs van een afstand duidelijk zichtbaar. Het was een getuigenis van de ontembare menselijke geest, die zelfs de zwaarste beproevingen kon doorstaan en toch hoop intact kon houden.