De lucht in brand
Terwijl het cruiseschip sierlijk de kloof met de stralende lichtbron dichtte, werd het steeds duidelijker dat de intuïtie van de kapitein scherp was. Wat aanvankelijk leek op een spectrale baken in de nachtelijke hemel, onthulde zich nu als een tastbare, aardse aanwezigheid – een object van intrige en mysterie dat lokte met een onweerstaanbare aantrekkingskracht. De koers van het schip werd nu niet alleen geleid door de intuïtie van de zeeman, maar ook door de meeslepende aantrekkingskracht van dit boeiende raadsel.
Het lichtspektakel was geen optische illusie; het diende als een noodsignaal – iemand in ernstige nood had een noodfakkel aangestoken, een baken van hoop snijdend door de inktzwarte uitgestrektheid van de open zee. Toen het cruiseschip gestaag de afstand dichtte met de oorsprong van het raadselachtige licht, werd het duidelijk dat de intuïtie van de kapitein scherp was geweest. Dit was geen fata morgana; het was een smeekbede om hulp, een oproep die gehoord en beantwoord was door de waakzame kapitein en zijn toegewijde bemanning.