Verontreinigingen zouden blijven, maar zouden niet genoeg zijn om de natuur te stoppen.
Er zijn bepaalde verontreinigende stoffen die mensen op aarde hebben vrijgegeven en die letterlijk nooit zouden kunnen afbreken. Weisman legde uit dat “sommige van deze POP’s [persistent organic pollutants] tot het einde der tijden op aarde aanwezig kunnen zijn. Na verloop van tijd zouden ze echter veilig begraven worden.” Dit betekent dat zelfs in onze afwezigheid ons giftige erfgoed eeuwenlang zou voortduren. Deze chemische stoffen, begraven of niet, zouden een onuitwisbare stempel drukken op onze aanwezigheid op deze planeet.
Met andere woorden, ons effect op de wereld zou nooit helemaal verdwijnen. Maar dat betekent niet dat geen enkele andere levensvorm hier zou kunnen gedijen. De natuur zou waarschijnlijk op de een of andere manier een manier vinden, zelfs als onze activiteiten het zouden vertragen. Flexibele en aanpasbare soorten zouden kunnen opkomen en succesvol kunnen zijn in de ecologische niches die overblijven na onze afwezigheid.