Helemaal bekrast en stinkend
Michael Taylor’s geschriften schetsen een levendig beeld van de zware tocht in de Lechuguilla-grot. “De tastbare overblijfselen van onze uitputtende dag waren niet alleen zichtbaar in het gewicht van onze lichamen, maar ook in de geur die van ons afkwam,” schreef hij. “Deze kenmerkende geur van inspanning was een doordringende mix die zich vermengde met de unieke geur van Lechuguilla’s ondergrondse wereld, denkend aan vochtige aarde vermengd met metaalachtige ondertonen.” Hun avontuur was niet alleen een fysieke beproeving, maar ook een zintuiglijke ervaring, waarbij elke zweetdruppel en elke schram een verhaal vertelde.
“De blote huid getuigde van de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd werden. Ze waren bevlekt en beschadigd door de fusie van aarde, zweet en het occasionele bloed van onbedoelde botsingen met scherpe rotsen. En dan waren er nog de fijne korrels witte aragoniet, die hardnekkig bleven kleven na onze zorgvuldige doortocht door een smalle, formatierijke doorgang,” vertelde Michael. Zijn woorden getuigden van de vastberadenheid en moed die nodig waren om deze gevaarlijke ondergrondse wereld te navigeren, en gaven lezers een rauw, persoonlijk verslag van het meedogenloze terrein van de grot.