Onder de kerk
Tijdens deze roerige periode werden de Pauselijke Staten geregeerd door strikte religieuze wetgeving. Volgens deze regels, die zonder uitzondering werden nageleefd, mocht een kind dat gedoopt was in het christendom niet worden opgevoed door niet-christenen. Deze wetten waren niet alleen een duidelijk teken van de macht van de Kerk, maar ook van de diepe religieuze verdeeldheid in de samenleving. Voor de families die door deze wetten werden getroffen, betekende dit vaak een pijnlijk en ingrijpend verlies.
Het is moeilijk voor te stellen, maar zo’n bevel werd daadwerkelijk uitgevoerd: een zesjarig kind, ontnomen van de warmte en liefde van zijn eigen huis, werd overgeleverd aan de institutionele zorg van de Kerk. Dit hartverscheurende moment markeerde niet alleen een tragisch keerpunt in het leven van het kind, maar het symboliseerde ook de harde realiteit van de macht die de Kerk destijds uitoefende. Voor de familie Mortara was dit een onvoorstelbaar en pijnlijk moment, een scenario dat niemand ooit zou willen meemaken.