Nog steeds daar
De voorman stond even verbijsterd, in de veronderstelling dat de aanblik van de houtvrachtwagen enige vorm van begrip bij de vrouw zou teweegbrengen. Het voertuig dat zij zo gebagatelliseerd had, stond nu voor haar, luid zoemend, klaar om zijn taak uit te voeren.
De reden was zo klaar als een klontje: de vrachtwagen was er, het hout moest gelost worden, en haar voertuig blokkeerde het pad. Hoe kon ze zo koppig blijven ondanks zulke duidelijke bewijzen? Het leek alsof ze de ernst van de situatie niet inzag of simpelweg negeerde.