“Die kleine baby’s in de kou”
Voor Olivia leek Virginia’s voorstel bijna onwerkelijk. In december 2017, uitte ze haar verbazing in een gesprek met een lokale krant. “Ik dacht dat het een grap was. Want wie doet nou zoiets?” zei ze. Dit moment van ongeloof weerspiegelt de zeldzaamheid van zulke onbaatzuchtige daden in onze samenleving. Het is een herinnering aan hoe ongewoon het is om iemand te ontmoeten wiens generositeit zo ver reikt, en tegelijkertijd een bewijs van de goedheid die nog steeds in de wereld bestaat.
Maar Virginia’s vastberadenheid en serieuze benadering van haar aanbod was duidelijk. Zoals ze later zou uitleggen op een GoFundMe-pagina, “We konden ze niet zo achterlaten, die kleine baby’s in de kou.” Deze uitspraak weerspiegelt haar diepe mededogen en urgentie om in te grijpen, gedreven door de realisatie dat ze een unieke positie had om echte, tastbare hulp te bieden aan een familie in nood.