Chicxulub-krater
De theorie van de asteroïde’s rol bij de uitroeiing van de dinosauriërs wordt aanzienlijk versterkt door de aanwezigheid van de Chicxulub-krater, een imposante depressie van 112 mijl breed op het schiereiland Yucatan, die een identieke iridiumsamenstelling vertoont als de KT-laag. De heersende hypothese in de wetenschappelijke gemeenschap suggereert dat de catastrofale inslag die deze enorme geologische inkeping heeft gecreëerd, verantwoordelijk was voor het iridium-rijke puin dat leidde tot de wijdverspreide uitsterving. Wetenschappers zijn het erover eens dat de nasleep van dit kolossale evenement een wereldwijde catastrofe moet zijn geweest, die de lucht verduisterde met as en roet, het klimaat veranderde en daarmee een domino-effect creëerde dat uiteindelijk het lot van de dinosauriërs bezegelde.
De krater, nu gedeeltelijk begraven onder kalksteen sedimenten, dient als een stille getuige van deze oude apocalyps, een tijdcapsule die aanwijzingen bevat voor een van de meest significante keerpunten in de biologische geschiedenis van de Aarde. De ontdekking van de Chicxulubkrater was een keerpunt in de paleontologie, die tastbaar bewijs leverde dat zo’n verwoestende impact daadwerkelijk plaatsvond. Met geavanceerde dateringstechnieken konden onderzoekers de timing van de impact correleren met het massa-extinctie evenement, een directe link leggend tussen de krater en het einde van het Krijt. De implicatie van dit bewijs suggereert dat het leven op Aarde een snelle achteruitgang kende na de impact, waardoor de ecosystemen van die tijd voor de uitdaging stonden om zich aan te passen of te vergaan. Voor DePalma was de Chicxulubkrater niet slechts een kenmerk van het landschap, maar een sombere marker van de destructieve kracht die het heelal over onze planeet kon uitoefenen.