Blijvend stigma
Ondanks het bereiken van rijkdom, zouden de vrijgelatenen nooit volledig worden geaccepteerd als deel van de traditionele elite. Ze werden vaak geconfronteerd met vooroordelen en moesten strijden tegen het sociale stigma dat verbonden was aan hun vroegere status als slaven. Veel van de vrijgelatenen besteedden aanzienlijke middelen aan het bouwen van huizen en monumenten die hun welvaart en culturele verfijning toonden, in een poging respect en erkenning van hun tijdgenoten te winnen. Deze inspanningen reflecteren de diepgewortelde wens om geaccepteerd en gerespecteerd te worden, ondanks de onuitwisbare tekens van een nederig begin.
Voormalige slaven, in een poging om hun waardigheid en nieuw verworven status te tonen, installeerden vaak weelderige decoraties in hun huizen en graven. Dit was een manier om hun succes te demonstreren en hun gelijkenis met degenen die in privilege waren geboren. Velen gebruikten hun rijkdom om een externe omgeving te creëren die hun interne transformatie en ambities weerspiegelde. Deze praktijk illustreert hoe materiële cultuur kon dienen als een krachtige indicator van sociale status en persoonlijke identiteit.