Bevroren in de tijd
Toen het stof uiteindelijk ging liggen, was Pompeii begraven onder een dik pak as en puin, en degenen die omkwamen werden gevangen in een macaber momentopname van de ramp. Of Conviva en Restitus tot de slachtoffers behoorden, of dat ze de stad hadden verlaten voordat deze volledig werd uitgewist, blijft een mysterie. Hun lot is een herinnering aan de broosheid van het leven en rijkdom in de oudheid, een les in hoe snel fortuin kan veranderen en hoe onvoorspelbaar het leven kan zijn.
Of Conviva en Restitus in Pompeii bleven tijdens de totale vernietiging of dat ze waren gevlucht, blijft een onbeantwoorde vraag. Zelfs als ze persoonlijke schade hadden kunnen ontlopen, had hun luxueuze thuis dat geluk niet. Dit tragische moment in de geschiedenis legde de plotselinge ondergang van een hele stad vast en bewaarde het voor de toekomst. Het is een herinnering aan hoe snel fortuin kan keren en hoe de nalatenschappen van mensen onder het stof van de tijd kunnen verdwijnen.